AANKONDIGING | 16-10-2018
Biertje! Maar dan wel een speciale...
Biercafé Van der Geest in Noordwijkerhout organiseert speciaal voor het ONDB op 16 oktober een exclusieve bierproeverij. Een uitgelezen kans om kennis te maken met het café en met diverse bieren gebrouwen in onze eigen regio
Van der Geest is al bijna 80 jaar een begrip in de Bollenstreek. De huidige eigenaar Pieter van der Geest, de derde generatie, heeft drie jaar geleden het etablissement volledig gerestyled. Modern, maar toch huiselijk en gezellig. Met 115 speciaalbieren op fles en 4 wisselende bieren van de tap vind je er altijd een bier dat je lekker vindt.
Veilig achter het stuur
Een biersommelier verzorgt voor ons een bierproeverij, Pieter zorgt voor bijpassende hapjes. Dat wordt zeker weer een gezellige ONDB-avond. We proeven biertjes met een laag alcoholpercentage. Maar ook die beïnvloeden je rijvaardigheid. Drink dus met mate. Probeer met iemand mee te rijden, regel een BOB of kom op de fiets. Voor je eigen veiligheid en die van anderen.
Parkeren
Je kunt parkeren op het Landbouwplein (2 minuten lopen), langs de Anemoonweg (2 minuten), op de Brink (5 minuten) of in parkeergarage Coremolen (2 minuten, 24 uur open). De parkeergarage Victoriberg sluit om 21 uur.
Lees onder de column van Hans Zwetsloot meer over Biercafé Van der Geest.
Een biersommelier verzorgt voor ons een bierproeverij, Pieter zorgt voor bijpassende hapjes. Dat wordt zeker weer een gezellige ONDB-avond. We proeven biertjes met een laag alcoholpercentage. Maar ook die beïnvloeden je rijvaardigheid. Drink dus met mate. Probeer met iemand mee te rijden, regel een BOB of kom op de fiets. Voor je eigen veiligheid en die van anderen.
Parkeren
Je kunt parkeren op het Landbouwplein (2 minuten lopen), langs de Anemoonweg (2 minuten), op de Brink (5 minuten) of in parkeergarage Coremolen (2 minuten, 24 uur open). De parkeergarage Victoriberg sluit om 21 uur.
Lees onder de column van Hans Zwetsloot meer over Biercafé Van der Geest.
Biercafé Van der Geest
Dorpshotel
Pieter van der Geest nam in 2000 het café over van zijn moeder. Zijn opa was het café met dorpshotel in 1940 begonnen, een maand voor de Duitse inval in Nederland. Het hotel, boven het café, bestaat al lang niet meer. Vanaf 1985 is de bovenverdieping verbouwd tot appartementen, die permanent worden verhuurd.
Bier uit de regio
Onder Pieters leiding heeft het café zich helemaal gefocust op speciaalbieren. “Het brouwen van speciaalbier heeft in Nederland een enorme vlucht genomen. Er zijn meer dan 600 commerciële brouwerijen, van heel grote tot heel kleine. Wij hebben 65 bieren in huis van brouwerijen binnen een straal van 30 kilometer van Noordwijkerhout.”
Eigen glas
Terwijl de consumptie van pils langzaam afneemt, wordt speciaalbier juist steeds populairder. En ieder bier wordt geserveerd in zijn eigen glas. “Veel cafés schenken bier in een uniform glas, maar dat doet afbreuk aan het genieten. Het speciale glas hoort bij de beleving.”
Gezellig en gastvrij
De aangename inrichting en de uitgebreide bierkaart maken Café Van der Geest tot een geliefde locatie voor uitgaanspubliek. “We hebben veel concurrentie van andere uitgaansgelegenheden. Wij onderscheiden ons met eerlijke gezelligheid, gastvrijheid en mooi bier. Jong en oud, mannen vrouwen; vooral op donderdag, vrijdag en zaterdag is het hier altijd gezellig druk.”
Namens de activiteitencommissie
Van de voorzitter
Je hebt nu eenmaal niet alles in de hand . . . .
Beste Lezer,
De zin: ‘Het maakt niet uit of het een jongetje of een meisje is, als het maar gezond is.’, volgt vaak in één adem op de feestelijke bekendmaking van een zwangerschap. Juist voordat zo’n nieuwe leven zich al lijfelijk presenteert blijken we ons dan ineens weer enorm bewust te zijn van het belang van een goede gezondheid. Dan weer wel . . . .
Maar als die, zo gewenste, goede gezondheid er bij de geboorte dan eenmaal blijkt te zijn, wordt die in de regel al weer veel te snel als vanzelfsprekend ervaren. We kunnen er dan ook slecht mee omgaan als wijzelf of als ons kind daarna een keer écht ziek wordt. Helemaal als de kleine zelf nog niet goed in staat is om aan te geven waar het nu precies aan mankeert. Dan hebben we het ineens niet meer in eigen hand.
Het hebben van een goede gezondheid is een enorme rijkdom, die eigenlijk voor een grootste deel van willekeur en dus ook van geluk afhangt. En dat is vrij oneerlijk, zeker voor diegenen, die elke dag juist wel te maken hebben met de (sociale) beperkingen van hun vaak chronische of levensbedreigende ziektes. Zij worden dagelijks opnieuw weer geconfronteerd met hun ‘ongezondheid’, terwijl de ‘gezonde wereld’ gewoon maar doordendert, veelal zonder zich passend om hen te bekommeren. En vaak ook zonder hun eigen goede gezondheid nu eens wel op een juiste waarde te waarderen.
Je hebt het nu eenmaal niet in de hand . . . . of toch ?
Bij de ziekte van een ander heb je eigenlijk best veel in de hand. Het verlenen van directe zorg is dan misschien niet altijd aan de orde, maar juist ook het tonen van oprechte interesse en het geven van aandacht kan het leven van een (chronisch) zieke een stuk veraangenamen. Het gevoel om niet vergeten te worden en er toch nog bij te horen zal dan ook altijd een positieve uitwerking hebben.
Zelf ziek worden heb je natuurlijk meestal niet in de hand. Wat je daarentegen wel in de hand hebt is de wijze waarop je zelf mentaal met die eventuele ziekte om gaat. En dat kan zelfs twee kanten op werken, maar wel twee kanten, die jij daarbij dan zelf bepaalt.
Mijn vader hield thuis een jarenlang ziekbed vol, ondanks dat het eigenlijk al lang niet meer draaglijk was, maar hij hing nu eenmaal enorm aan het leven. Ondanks de pijn en al het ongemak kon hij nog steeds genieten, ook al bestond zijn ‘leven’ al die tijd nog maar uit zo’n twintig vierkante meter. Zijn ‘wil om te leven’ én de liefdevolle verzorging en aandacht hielden hem daarbij op de been. Dit alles tot aan de dag waarop we voor de verzorging uiteindelijk toch genoodzaakt werden om thuis een echt ziekenhuisbed te laten komen. Dát moment deed hem kennelijk voor zichzelf besluiten dáár nooit in te willen liggen, hij wilde niet meer tot last zijn, hij sloot diezelfde dag nog zijn ogen en het bed kon ongebruikt weer weg . . . .
Ik wens ook jullie niet alleen een goede gezondheid toe, maar daarnaast ook de (mentale) kracht om de vaak minder prettige situaties, bij zowel een ziekte van jezelf als bij de ziektes van anderen, positief te kunnen beïnvloeden.
Daar wordt de wereld om je heen dan vanzelf ook weer een stukje beter van . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
Het hebben van een goede gezondheid is een enorme rijkdom, die eigenlijk voor een grootste deel van willekeur en dus ook van geluk afhangt. En dat is vrij oneerlijk, zeker voor diegenen, die elke dag juist wel te maken hebben met de (sociale) beperkingen van hun vaak chronische of levensbedreigende ziektes. Zij worden dagelijks opnieuw weer geconfronteerd met hun ‘ongezondheid’, terwijl de ‘gezonde wereld’ gewoon maar doordendert, veelal zonder zich passend om hen te bekommeren. En vaak ook zonder hun eigen goede gezondheid nu eens wel op een juiste waarde te waarderen.
Je hebt het nu eenmaal niet in de hand . . . . of toch ?
Bij de ziekte van een ander heb je eigenlijk best veel in de hand. Het verlenen van directe zorg is dan misschien niet altijd aan de orde, maar juist ook het tonen van oprechte interesse en het geven van aandacht kan het leven van een (chronisch) zieke een stuk veraangenamen. Het gevoel om niet vergeten te worden en er toch nog bij te horen zal dan ook altijd een positieve uitwerking hebben.
Zelf ziek worden heb je natuurlijk meestal niet in de hand. Wat je daarentegen wel in de hand hebt is de wijze waarop je zelf mentaal met die eventuele ziekte om gaat. En dat kan zelfs twee kanten op werken, maar wel twee kanten, die jij daarbij dan zelf bepaalt.
Mijn vader hield thuis een jarenlang ziekbed vol, ondanks dat het eigenlijk al lang niet meer draaglijk was, maar hij hing nu eenmaal enorm aan het leven. Ondanks de pijn en al het ongemak kon hij nog steeds genieten, ook al bestond zijn ‘leven’ al die tijd nog maar uit zo’n twintig vierkante meter. Zijn ‘wil om te leven’ én de liefdevolle verzorging en aandacht hielden hem daarbij op de been. Dit alles tot aan de dag waarop we voor de verzorging uiteindelijk toch genoodzaakt werden om thuis een echt ziekenhuisbed te laten komen. Dát moment deed hem kennelijk voor zichzelf besluiten dáár nooit in te willen liggen, hij wilde niet meer tot last zijn, hij sloot diezelfde dag nog zijn ogen en het bed kon ongebruikt weer weg . . . .
Ik wens ook jullie niet alleen een goede gezondheid toe, maar daarnaast ook de (mentale) kracht om de vaak minder prettige situaties, bij zowel een ziekte van jezelf als bij de ziektes van anderen, positief te kunnen beïnvloeden.
Daar wordt de wereld om je heen dan vanzelf ook weer een stukje beter van . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
