AANKONDIGING | 17-10-2017
Welkom bij Gastrovino Langeveld wijn en relatiegeschenken
Feestelijke geschenken presentatie in combinatie met de mooiste wijnen
Op 17 oktober 2017 zijn wij te gast bij Gastrovino Langeveld wijn en relatiegeschenken. Tijdens dit speciale ONDB evenement maak u kennis met de veelzijdige ondernemers Koos en Chantal Langeveld. Zij zullen u tijdens deze avond uitgebreid meenemen in de wereld van speciale wijnen en feestelijke zakelijke geschenken.Special ingelast op deze avond!!!
Op deze avond zal Het wijnhuis Villa Trasqua http://villatrasqua.it/ uit Toscane een presentatie komen geven van een aantal schitterende dikke wijnen als Chianti Classico, reserves en supertoscane en is er uiteraard de gelegenheid om deze wijnen te proeven!!!!!Gastrovino Langeveld is gespecialiseerd in de mooiste kwaliteitswijnen. Zij bieden een gevarieerd assortiment wijnen voor zakelijk gebruik maar vooral ook voor uw privé voorraad. Voor een advies op maat of een wijnsuggestie bij uw favoriete gerecht bent u bij de familie Langeveld aan het juiste adres. Naast hun passie voor wijn verzorgen zij ook jaarlijks voor veel bedrijven uit de regio de leukste en mooiste geschenk- en kerstpakketten. Bent u nog op zoek naar een origineel geschenk of kerstpakket voor uw relaties of medewerkers kom dan deze avond voor een introductie van de mogelijkheden voor uw bedrijf.
Tijdens deze avond zullen een aantal wijnhuizen aanwezig waarbij u de mogelijkheid heeft om te genieten en te proeven. Zo kunt u genieten van de beste wijnen van o.a Salentein en Errazurriz.
U bent 17 oktober van harte welkom om 19.30 uur aan de hoofdstraat 232 te Sassenheim. U kunt uw auto parkeren bij de dorpskerk midden in het dorp tegenover de Hema of eventueel achter de Hema of bij de Albert Heijn.
Wij zien u graag op 17 oktober
U bent 17 oktober van harte welkom om 19.30 uur aan de hoofdstraat 232 te Sassenheim. U kunt uw auto parkeren bij de dorpskerk midden in het dorp tegenover de Hema of eventueel achter de Hema of bij de Albert Heijn.
Wij zien u graag op 17 oktober
Van de voorzitter
Mijn grootste probleem . . . .
Beste Lezer,
Ik sta best wel bekend als 'creatief' en 'oplossingsgericht'. Dus als er ergens sprake van een 'probleem' is, dan wordt ik al gauw gebeld om op te komen draven om mee te denken in een 'oplossing'; vaak ook in niet-alledaagse en/of schier onoplosbare zaken . . . . .
En dat maakt het juist leuk, want juist dat soort bijzondere zaken, ook al liggen die soms ver buiten je eigen vakgebied, maken het werk (en het leven) juist zo lekker afwisselend en uitdagend. Of het nu over een handhavingszaak van een vermeend illegaal bouwwerk gaat of over een beroepschrift voor de Raad van State, over een geschil tussen twee vennoten of over een bedrijfsovername, over de aankoop van een pand of over een huurconflict, of desnoods over een privé-kwestie van een klant; dat maakt allemaal niet uit. Het is allemaal gewoon onderdeel van 'de school des levens' . . . .
Dit uiteraard altijd met gepaste nuchterheid vanuit de rol van 'generalist' en zonder de pretenties om op bepaalde gebieden de 'specialist' te zijn; die roepen we er waar nodig altijd nog wel tijdig bij. Maar wel een 'generalist', die de eventueel in te schakelen 'specialisten' in de regel tot hun maximale presteren kan dwingen. En dat is dan ook vaak nodig in dat soort situaties . . . .
Toch is een snelle en directe oplossing vaak niet eens als eerste gewenst. Veelal is er eerst nog een heel traject van medeleven en compassie benodigd, voordat het al 'gepast' is om met een oplossing te komen. Hoe goed die nuchtere en vaak simpele oplossing op dat moment ook al zou kunnen zijn en hoe snel je die oplossing eventueel ook al zou zien. Vaak zijn de 'slachtoffers' helemaal nog niet aan die oplossing toe. Die moeten dan eerst zelf 'hun (teleurstelling over hun) probleem' nog kunnen verwerken. En daar is dan eerst nog de nodige tijd voor nodig . . . .
En zo heeft dat 'oplossen' helemaal niet alleen maar met emotieloos handelen te maken, want geduld, een luisterend oor en een empathisch gevoel dienen dus ook tot het 'arsenaal van gereedschap' te behoren. Maar als een 'probleem' (of een negatief of een onverwachts feit) zich eenmaal heeft aangediend, dan is dat voor dat moment gewoon 'de nieuwe werkelijkheid'. En alleen vanuit 'die nieuwe werkelijkheid' zal er daarna dan nog geredeneerd en gehandeld dienen te worden. Dat klinkt heel simpel en dat is het feitelijk ook. Dan heeft het dus eigenlijk helemaal geen zin meer om emotievol te blijven tobben over 'die prettige situatie' van daarvoor. Die is er dan immers niet meer; die kan hooguit nog weer opnieuw bereikt (of zelfs verbeterd) worden middels die nog te vinden (nieuwe) oplossing. En dát wordt dan dus juist weer de nieuwe uitdaging; wát de eventuele weerstand en wát alle emoties daarbij dan ook zullen zijn . . . .
Mijn grootste probleem daarbij is dus misschien nog wel dát ik juist altijd in oplossingen denk. Maar dát 'probleem' wil ikzelf nog even niet echt als een 'probleem' zien. En dát is dan uiteindelijk toch ook weer een 'oplossing', want: "De beste oplossing voor een probleem is vaak om dat probleem niet als een probleem te zien". Dat zouden jullie in de meeste gevallen zelf ook al moeten kunnen. Gewoon een kwestie van attitude dus . . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
Dit uiteraard altijd met gepaste nuchterheid vanuit de rol van 'generalist' en zonder de pretenties om op bepaalde gebieden de 'specialist' te zijn; die roepen we er waar nodig altijd nog wel tijdig bij. Maar wel een 'generalist', die de eventueel in te schakelen 'specialisten' in de regel tot hun maximale presteren kan dwingen. En dat is dan ook vaak nodig in dat soort situaties . . . .
Toch is een snelle en directe oplossing vaak niet eens als eerste gewenst. Veelal is er eerst nog een heel traject van medeleven en compassie benodigd, voordat het al 'gepast' is om met een oplossing te komen. Hoe goed die nuchtere en vaak simpele oplossing op dat moment ook al zou kunnen zijn en hoe snel je die oplossing eventueel ook al zou zien. Vaak zijn de 'slachtoffers' helemaal nog niet aan die oplossing toe. Die moeten dan eerst zelf 'hun (teleurstelling over hun) probleem' nog kunnen verwerken. En daar is dan eerst nog de nodige tijd voor nodig . . . .
En zo heeft dat 'oplossen' helemaal niet alleen maar met emotieloos handelen te maken, want geduld, een luisterend oor en een empathisch gevoel dienen dus ook tot het 'arsenaal van gereedschap' te behoren. Maar als een 'probleem' (of een negatief of een onverwachts feit) zich eenmaal heeft aangediend, dan is dat voor dat moment gewoon 'de nieuwe werkelijkheid'. En alleen vanuit 'die nieuwe werkelijkheid' zal er daarna dan nog geredeneerd en gehandeld dienen te worden. Dat klinkt heel simpel en dat is het feitelijk ook. Dan heeft het dus eigenlijk helemaal geen zin meer om emotievol te blijven tobben over 'die prettige situatie' van daarvoor. Die is er dan immers niet meer; die kan hooguit nog weer opnieuw bereikt (of zelfs verbeterd) worden middels die nog te vinden (nieuwe) oplossing. En dát wordt dan dus juist weer de nieuwe uitdaging; wát de eventuele weerstand en wát alle emoties daarbij dan ook zullen zijn . . . .
Mijn grootste probleem daarbij is dus misschien nog wel dát ik juist altijd in oplossingen denk. Maar dát 'probleem' wil ikzelf nog even niet echt als een 'probleem' zien. En dát is dan uiteindelijk toch ook weer een 'oplossing', want: "De beste oplossing voor een probleem is vaak om dat probleem niet als een probleem te zien". Dat zouden jullie in de meeste gevallen zelf ook al moeten kunnen. Gewoon een kwestie van attitude dus . . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
