AANKONDIGING | 20-06-2017
Schuitje varen op het IJsselmeer
Langverwacht en nu eindelijk bijna daar, 20 juni! Dan gaan we met het ONDB zeilen op het IJsselmeer. Met Koftjalk de Schuttevaer varen we om 15.00 uur vanaf de haven in Enkhuizen het IJsselmeer op om te genieten van de golven en de wind en de schitterende natuur. Wie wil hier niet bij zijn!
Onno en Trudy zijn de trotse eigenaren en schippers van de Schuttevaer. Zij zullen er alles aan doen om ons een geweldige dag te bezorgen. Voor de sportievelingen onder ons is er deze dag genoeg uitdaging. Van ons wordt namelijk verwacht dat we Onno en Trudy gaan helpen met het zeilen. Aan het begin van de avond zal de Schuttevaer voor anker gaan liggen op het IJsselmeer zodat wij met elkaar kunnen genieten van een heerlijke BBQ aan boord. Daarna zullen we terugkeren naar de haven in Enkhuizen, waar we om ongeveer 21:00 uur worden verwacht.
We verzamelen voor deze dag om 12:45 uur bij Tuincentrum de Mooij in Rijnsburg (alwaar voldoende parkeergelegenheid is) om vervolgens om 13:00 uur met een luxe touringcar naar Enkhuizen af te reizen. In Enkhuizen ligt de Schuttevaer voor ons klaar. Na het nuttigen van een heerlijke kop koffie met suikerbrood en krentenmik steken wij van wal. Deze bijzondere dag mag je gewoonweg niet missen. Hieronder tref je het programma van deze dag aan, met de uitdrukkelijke vermelding dat de tijden richttijden zijn:
12:45 uur Verzamelen bij Tuincentrum de Mooij (Noordwijkerweg 36, 2231 NL Rijnsburg)
13:00 uur Vertrek touringcar
14:45 uur Aankomst in Enkhuizen
15:00 uur Afvaart richting IJsselmeer
21:00 uur Retour in haven Enkhuizen
21:15 uur Touringcar retour naar Tuincentrum de Mooij
22:45 uur Einde programma
We verzamelen voor deze dag om 12:45 uur bij Tuincentrum de Mooij in Rijnsburg (alwaar voldoende parkeergelegenheid is) om vervolgens om 13:00 uur met een luxe touringcar naar Enkhuizen af te reizen. In Enkhuizen ligt de Schuttevaer voor ons klaar. Na het nuttigen van een heerlijke kop koffie met suikerbrood en krentenmik steken wij van wal. Deze bijzondere dag mag je gewoonweg niet missen. Hieronder tref je het programma van deze dag aan, met de uitdrukkelijke vermelding dat de tijden richttijden zijn:
12:45 uur Verzamelen bij Tuincentrum de Mooij (Noordwijkerweg 36, 2231 NL Rijnsburg)
13:00 uur Vertrek touringcar
14:45 uur Aankomst in Enkhuizen
15:00 uur Afvaart richting IJsselmeer
21:00 uur Retour in haven Enkhuizen
21:15 uur Touringcar retour naar Tuincentrum de Mooij
22:45 uur Einde programma
Voor de inwendige mens wordt deze dag goed gezorgd. Aan boord van de Schuttevaer zal voldoende eten en drinken aanwezig zijn. Ook gaan we genieten van een heerlijke BBQ aan boord.
Let op: Er zijn voor deze dag 70 plaatsen beschikbaar, dus geef je snel op want vol is vol. Plaatsing gaat op volgorde van binnenkomst inschrijving. Houd bij deelname rekening met je kleding dat het op water koud kan zijn. Deze bijeenkomst zal plaatsvinden zonder introducees.
Gezien de kosten van de organisatie van deze bijzondere bijeenkomst zijn wij genoodzaakt een no-show-fee in rekening te brengen van € 65,- als je zonder tijdige afmelding wegblijft. Indien je na inschrijving toch onverhoopt niet kan, vragen wij je uiterlijk 48 uur voor aanvang van deze bijeenkomst af te melden bij één van onderstaande projectleiders, zodat er dan eventueel nog een ander ONDB-lid mee kan.
Let op: Er zijn voor deze dag 70 plaatsen beschikbaar, dus geef je snel op want vol is vol. Plaatsing gaat op volgorde van binnenkomst inschrijving. Houd bij deelname rekening met je kleding dat het op water koud kan zijn. Deze bijeenkomst zal plaatsvinden zonder introducees.
Gezien de kosten van de organisatie van deze bijzondere bijeenkomst zijn wij genoodzaakt een no-show-fee in rekening te brengen van € 65,- als je zonder tijdige afmelding wegblijft. Indien je na inschrijving toch onverhoopt niet kan, vragen wij je uiterlijk 48 uur voor aanvang van deze bijeenkomst af te melden bij één van onderstaande projectleiders, zodat er dan eventueel nog een ander ONDB-lid mee kan.
Namens de activiteitencommissie
Van de voorzitter
De One-Minute-Manager en de apenrots . . . .
Beste Lezer,
Ik was vroeger nooit zo van de "lezerige" toen ik op de middelbare school voor mijn boekenlijsten bezig was. Vooral geen tijd natuurlijk (ik "moest" nu eenmaal sporten), dus het werden uiteindelijk weer de gebruikelijke "dunnere werken" (Het Bittere Kruid, Animal Farm, je kent ze wel) en uiteindelijk heb ik zelfs ook nog een tweetal stripboeken over Ollie B. Bommel weten op te voeren. Vooral beeldend natuurlijk die laatste, maar eigenlijk toch ook gewoon "pure literatuur". En zelfs daarmee werden de mondelinge behandelingen ervan gelukkig toch nog met vlag en wimpel gehaald . . . .
Dus ook in het veel latere ondernemersleven waren de vele managementboeken, waar je doorgaans mee overvoerd wordt, niet echt aan mij besteed. Ook al stond er dan op de achterflap vaak dat het kennelijk carriëre- en soms zelfs levensveranderende werken voor een aantal lezers geweest waren, las ik vooral allerlei dingen die ik zelf al hartstikke logisch vond. Zo "manage-te" ik (me)zelf vaak al jaren en zo had ik het zelf waarschijnlijk ook kunnen opschrijven als ik er écht eens wat langer over zou moeten nadenken. Hoe anders was het een paar jaar geleden met het meesterwerk "De One-Minute-Manager en de apenrots"; gelukkig ook een héél dun boekje, maar vooral een eye-opener. Die had ik even niet zien aankomen . . . .
De moraal van het verhaal: Als er een medewerker naar je toe komt met een probleem (dus met een "aapje" op zijn schouder), dan ga je uiteraard met hem in gesprek over zijn probleem (en gaat het "aapje" ook deels op jouw schouder leunen). Op het moment dat je dan zegt: "Dat los ik wel even voor je op" of "Dat briefje schrijf ik wel even", kan de medewerker direct weer, van zorgen en "aapje" bevrijd en van directe actie ontheven, naar zijn werkplek terug en heb jij ineens het "aapje" op je schouder zitten. Maar, ook al is, vanuit je ervaring en je daadkracht, die oplossing vaak een peulenschil voor je, in de hectiek van de dag kom jij er uiteindelijk wel eens nét niet aan toe. Of komt er, nog erger, inmiddels weer een andere medewerker met een "aapje". Gevolg: een aantal problemen blijven dus toch nog even onopgelost, je medewerkers kunnen niet verder en jij hebt steeds meer eigenlijk ongeplande actiepunten te gaan, die je eigen werkschema soms ernstig kunnen frustreren. En naarmate de week langer duurt blijven die acties dan vaak ook nog wel eens (deels) achterwege, waardoor, door jouw schuld, je medewerkers vast blijven zitten en zich ook nog aan jouw "inactiviteit" gaan irriteren. Jij bent dan inmiddels zelf de "apenrots" geworden . . . .
Het probleem is dan eigenlijk, dat je je medewerkers de kans niet hebt geboden om het zelf op te lossen, hetgeen juist goed voor hun ontwikkeling geweest zou zijn. Vraag ze daarom liever hoe ze hun "aapje" denken op te lossen, geef ze desnoods een richting mee, maar zet ze vooral zelf aan het denken en aan het werk en geef ze vooral hun "aapje" terug. Daardoor worden zij gaandeweg steeds zelfredzamer en komen ze uiteindelijk veel minder vaak met hun "aapjes" naar je toe. Want, dat zag ik nu ineens wel in, zo was ik zelf uiteindelijk vroeger ook gegroeid naar wat ik inmiddels geworden was. Ik regelde altijd al mijn eigen "aapjes" zelf of ben, zonder dat ik het kennelijk door had, er altijd zelf toe aangezet om het zelf op te lossen. Op zich had Henri Stol, mijn toenmalige werkgever, dat destijds dus echt wel goed bekeken . . . .
Maar hoe simpel deze boodschap ook is en hoe makkelijk het op zich ook lijkt om het uit te voeren, toch blijft het elke dag weer een strijd om zelf niet de "apenrots" te worden. Want in een dienstbaar beroep ben je nu eenmaal dienstbaar ingesteld en dan ben je dat dus ook naar je medewerkers toe.
Toch is de beste hulp uiteindelijk dus om je medewerkers het zelf te laten oplossen en ze hooguit de juiste weg te wijzen om er, waar nodig, altijd nog als "achtervanger" te zijn. Het is eigenlijk net alsof je je eigen kinderen veilig moet leren fietsen. En hopelijk komt er dan ooit dat moment dat ze ineens harder kunnen fietsen en ze je, waar nodig, soms juist lekker even uit de wind houden . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB).
De moraal van het verhaal: Als er een medewerker naar je toe komt met een probleem (dus met een "aapje" op zijn schouder), dan ga je uiteraard met hem in gesprek over zijn probleem (en gaat het "aapje" ook deels op jouw schouder leunen). Op het moment dat je dan zegt: "Dat los ik wel even voor je op" of "Dat briefje schrijf ik wel even", kan de medewerker direct weer, van zorgen en "aapje" bevrijd en van directe actie ontheven, naar zijn werkplek terug en heb jij ineens het "aapje" op je schouder zitten. Maar, ook al is, vanuit je ervaring en je daadkracht, die oplossing vaak een peulenschil voor je, in de hectiek van de dag kom jij er uiteindelijk wel eens nét niet aan toe. Of komt er, nog erger, inmiddels weer een andere medewerker met een "aapje". Gevolg: een aantal problemen blijven dus toch nog even onopgelost, je medewerkers kunnen niet verder en jij hebt steeds meer eigenlijk ongeplande actiepunten te gaan, die je eigen werkschema soms ernstig kunnen frustreren. En naarmate de week langer duurt blijven die acties dan vaak ook nog wel eens (deels) achterwege, waardoor, door jouw schuld, je medewerkers vast blijven zitten en zich ook nog aan jouw "inactiviteit" gaan irriteren. Jij bent dan inmiddels zelf de "apenrots" geworden . . . .
Het probleem is dan eigenlijk, dat je je medewerkers de kans niet hebt geboden om het zelf op te lossen, hetgeen juist goed voor hun ontwikkeling geweest zou zijn. Vraag ze daarom liever hoe ze hun "aapje" denken op te lossen, geef ze desnoods een richting mee, maar zet ze vooral zelf aan het denken en aan het werk en geef ze vooral hun "aapje" terug. Daardoor worden zij gaandeweg steeds zelfredzamer en komen ze uiteindelijk veel minder vaak met hun "aapjes" naar je toe. Want, dat zag ik nu ineens wel in, zo was ik zelf uiteindelijk vroeger ook gegroeid naar wat ik inmiddels geworden was. Ik regelde altijd al mijn eigen "aapjes" zelf of ben, zonder dat ik het kennelijk door had, er altijd zelf toe aangezet om het zelf op te lossen. Op zich had Henri Stol, mijn toenmalige werkgever, dat destijds dus echt wel goed bekeken . . . .
Maar hoe simpel deze boodschap ook is en hoe makkelijk het op zich ook lijkt om het uit te voeren, toch blijft het elke dag weer een strijd om zelf niet de "apenrots" te worden. Want in een dienstbaar beroep ben je nu eenmaal dienstbaar ingesteld en dan ben je dat dus ook naar je medewerkers toe.
Toch is de beste hulp uiteindelijk dus om je medewerkers het zelf te laten oplossen en ze hooguit de juiste weg te wijzen om er, waar nodig, altijd nog als "achtervanger" te zijn. Het is eigenlijk net alsof je je eigen kinderen veilig moet leren fietsen. En hopelijk komt er dan ooit dat moment dat ze ineens harder kunnen fietsen en ze je, waar nodig, soms juist lekker even uit de wind houden . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB).
