AANKONDIGING | 16-08-2016
Zo is leasen bedoeld
Op 16 augustus zijn we te gast bij That’s Lease in Sassenheim, waar we achter de schermen kunnen kijken bij één van de grootste autoleasebedrijven in de Duin & Bollenstreek.
That’s Lease is op 1 januari 2011 opgericht. Dit snel groeiende autoleasebedrijf telt zeven medewerkers en beheert een wagenpark van 800 auto’s. Vele ondernemers in de regio Duin & Bollenstreek weten de weg naar That’s Lease al te vinden. En dat is niet voor niets. That’s Lease, met haar motto “Zo is leasen bedoeld”, weet wat belangrijk is voor haar klanten. That’s Lease staat voor een persoonlijk contact van ondernemer tot ondernemer, transparantie en leasecontracten zonder opties, mitsen en maren. Ook voor een goed advies kan je bij That’s Lease terecht.
Eigenaar Henk Griffioen zal ons die avond van harte welkom heten. Ook zal autocoureur Niels Langeveld aanwezig zijn en een zeer boeiende lezing houden. Niels Langeveld is sinds 2008 actief in de racewereld en is meervoudig Benelux en Nederlands kampioen. Op dit moment staat hij bovenaan in het klassement van de SEAT Leon EuroCup. That’s Lease is één van de sponsoren van Niels Langeveld.
Het belooft weer een topavond te worden die je gewoonweg niet mag missen. Noteer dus 16 augustus 2016 in je agenda. Graag zien wij jullie dan!
That’s Lease is goed bereikbaar en is gevestigd aan de Rijksstraatweg 20F in Sassenheim. De ontvangst is tussen 19.30 uur en 20.00 uur. Er is voldoende parkeergelegenheid.
Het belooft weer een topavond te worden die je gewoonweg niet mag missen. Noteer dus 16 augustus 2016 in je agenda. Graag zien wij jullie dan!
That’s Lease is goed bereikbaar en is gevestigd aan de Rijksstraatweg 20F in Sassenheim. De ontvangst is tussen 19.30 uur en 20.00 uur. Er is voldoende parkeergelegenheid.
Namens de activiteitencommissie
Van de voorzitter
Citius, Altius, Fortius . . . .
Beste Lezer,
De Olympische Spelen staan inmiddels weer bijna voor de deur; dit keer in Rio de Janeiro in Brazilië. Daarom laat ik deze keer mijn "Olympische gedachten" maar eens de vrije loop.
Eind 19e eeuw bedacht baron Pierre de Coubertin het concept voor de "moderne" Olympische Spelen, die uiteindelijk voor het eerst in 1896 in Athene plaatsvonden. Alles ter bevordering van een harmonieuze lichamelijke en geestelijke opvoeding van de jeugd en de versterking van de vriendschapsbanden tussen de volkeren. En ook vanuit de gedachte dat deze sportieve krachtmeting edelmoedigheid en ridderlijkheid bij de atleet zou aankweken, alsmede respect voor de prestatie van de tegenstander.
Jammer alleen dat we dát er inmiddels zo af en toe niet helemaal meer in herkennen . . . .
Wel is het nog steeds zo dat "deelnemen" in eerste aanleg nog altijd belangrijker dan "winnen" is, want zonder "deelnemen" kan er nu eenmaal niet gewonnen worden. Er zijn op dat punt al legio aansprekende en kansrijke Amerikaanse atleten geweest, die ooit al eens in de pre-Olympische trials "gesneuveld" zijn, omdat hun "landelijke concurrentie" in de "Verenigde" Staten nu eenmaal oneindig veel groter was dan die in het "Onverenigde" Europa. Eén slechte dag op het verkeerde moment betekende voor hen dan gewoon géén Olympische deelname; wat voor track-record men ook bezat. En daarmee kregen ze dan dus niet eens de kans om überhaupt te kunnen "winnen".
Maar als die "deelname" dan eenmaal veiliggesteld was, dan begon die wil om dan toch ook maar te "winnen" uiteindelijk toch vaak weer de boventoon te voeren. En op de één of andere manier was in de ogen van die atleten (en hun begeleiders) daarbij dan ineens alles geoorloofd. Ook zaken die niets met edelmoedigheid en ridderlijkheid te maken hebben en die eerder uit angst voor de prestaties van de tegenstanders voortkwamen dan uit respect. En daar bleek dan soms zelfs tot op ministerieel niveau aan meegewerkt te (kunnen) worden, want dan bleek "winnen" ineens landsbelang te zijn . . . .
Topsport wordt vaak gezien als een afspiegeling van de maatschappij. Dus als de topsport nog steeds "verrot" is zal de maatschappij dat dus ook wel zijn. Laten we daarom hopen dat de topsport (op de niet al te lange termijn) uiteindelijk weer die eerlijke sport kan worden, die Pierre de Coubertin ooit voor ogen had. En laten we hopen dat de maatschappij dát voorbeeld dan zo snel mogelijk zal volgen. Wel degelijk vanuit het oorspronkelijke Olympische motto: "Citius, Altius, Fortius" (sneller, hoger, sterker), maar zeker niet ten koste van alles en iedereen. Dus juist wél op zoek naar groei en verbetering, maar alleen op eerlijke wijze en met het volste respect voor mens en milieu.
De komende weken gaan we met zijn allen (vaak 's nachts) weer voor de buis zitten om de prestaties van "onze" atleten te bewonderen. Laten we vooral genieten van de "deelnemers" en ook van de "prestaties" en laten we vooral hopen dat de uiteindelijke "winnaars" dit keer ook daadwerkelijk echt zélf hun "respect" verdienen . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
Jammer alleen dat we dát er inmiddels zo af en toe niet helemaal meer in herkennen . . . .
Wel is het nog steeds zo dat "deelnemen" in eerste aanleg nog altijd belangrijker dan "winnen" is, want zonder "deelnemen" kan er nu eenmaal niet gewonnen worden. Er zijn op dat punt al legio aansprekende en kansrijke Amerikaanse atleten geweest, die ooit al eens in de pre-Olympische trials "gesneuveld" zijn, omdat hun "landelijke concurrentie" in de "Verenigde" Staten nu eenmaal oneindig veel groter was dan die in het "Onverenigde" Europa. Eén slechte dag op het verkeerde moment betekende voor hen dan gewoon géén Olympische deelname; wat voor track-record men ook bezat. En daarmee kregen ze dan dus niet eens de kans om überhaupt te kunnen "winnen".
Maar als die "deelname" dan eenmaal veiliggesteld was, dan begon die wil om dan toch ook maar te "winnen" uiteindelijk toch vaak weer de boventoon te voeren. En op de één of andere manier was in de ogen van die atleten (en hun begeleiders) daarbij dan ineens alles geoorloofd. Ook zaken die niets met edelmoedigheid en ridderlijkheid te maken hebben en die eerder uit angst voor de prestaties van de tegenstanders voortkwamen dan uit respect. En daar bleek dan soms zelfs tot op ministerieel niveau aan meegewerkt te (kunnen) worden, want dan bleek "winnen" ineens landsbelang te zijn . . . .
Topsport wordt vaak gezien als een afspiegeling van de maatschappij. Dus als de topsport nog steeds "verrot" is zal de maatschappij dat dus ook wel zijn. Laten we daarom hopen dat de topsport (op de niet al te lange termijn) uiteindelijk weer die eerlijke sport kan worden, die Pierre de Coubertin ooit voor ogen had. En laten we hopen dat de maatschappij dát voorbeeld dan zo snel mogelijk zal volgen. Wel degelijk vanuit het oorspronkelijke Olympische motto: "Citius, Altius, Fortius" (sneller, hoger, sterker), maar zeker niet ten koste van alles en iedereen. Dus juist wél op zoek naar groei en verbetering, maar alleen op eerlijke wijze en met het volste respect voor mens en milieu.
De komende weken gaan we met zijn allen (vaak 's nachts) weer voor de buis zitten om de prestaties van "onze" atleten te bewonderen. Laten we vooral genieten van de "deelnemers" en ook van de "prestaties" en laten we vooral hopen dat de uiteindelijke "winnaars" dit keer ook daadwerkelijk echt zélf hun "respect" verdienen . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
