AANKONDIGING | 19-02-2013
Jaarvergadering ONDB 19 februari 2013
Beste lezer,
Wij willen u als bestuur graag van harte uitnodigen voor de jaarvergadering van het ONDB, die dit jaar in het pas geopende "Cheers" in Voorhout gehouden zal worden.
Wij willen u als bestuur graag van harte uitnodigen voor de jaarvergadering van het ONDB, die dit jaar in het pas geopende "Cheers" in Voorhout gehouden zal worden.
"Cheers" is gevestigd in het voormalige Parochiehuis van Voorhout (cq. het voormalige "de Toog") aan de Herenstraat nr. 106 (recht tegenover de Bartholomeuskerk).
De bijbehorende vergaderstukken zullen u volgende week per mail worden toegestuurd.
Namens de activiteitencommissie
Van de voorzitter
Ook een jaarvergadering is eerst even kort terugkijken, dan vanuit die historie een stukje vooruitkijken en daarna gezellig aan de borrel mooie verhalen vertellen. Dus als u de 19e nu allemaal uw eigen herinneringen ook even meeneemt, dan wordt het nog een hele mooie en gedenkwaardige avond in het oude Parochiehuis. Ook ik heb me er tenslotte al eerder blootgegeven . . . .
Ik was er vorige week zowaar zelf al een keer beland, daar in "Cheers". Hoewel het net verbouwd was en het er inmiddels supermooi uitzag was het voor mij toch vooral ook een stap terug in de tijd. Ik heb er als geboren "Dwarsdrijver" vele herinneringen liggen, die daar toch zomaar weer even kwamen "opborrelen". Een korte greep eruit ter toelichting.
Als brave leerling (ja, het heeft echt bestaan) van de katholieke Agnesschool hadden wij op zondag catechismus-les op het bovenzaaltje van het Parochiehuis. Daar zat je dan in je korte broek, tussen de vrolijke meisjes met die mooie linten in hun haar, verlangend naar het "zonnige buiten" te staren, waar de kerkklok maar niet vooruit wilde gaan. Is daar het geloof in mezelf dan al begonnen . . . . ?
Elk jaar weer met het hele gezin naar de uitvoering van Cultuur Verheft, de plaatselijke toneelvereniging. Of met het halve gezin naar de uitvoering van St. Cecilia, de plaatselijke harmonie, die een vrij groot "Zwetsloot"-gehalte kende (de rest van het gezin speelde dus). Ik hoor de lach nóg door de zaal bulderen en ik zie het harmonievaandel nóg in de linkerhoek staan. Wat was het leven toen toch nog lekker voorspelbaar en overzichtelijk !! Is daar mijn liefde voor eenvoud dan al begonnen . . . . ?
Gestrikt door een plaatselijke schone werden mijn vriend Joost en ik elk jaar weer "moreel gechanteerd" om mee te lopen in de beide modeshows van die ene plaatselijke modewinkel (de rest was slechts "kledingzaak") van haar tante. Met alleen ons gezicht in de schmink paradeerden we parmantig over het gammele plankier, dat midden in het Parochiehuis verrezen was. Maar dan was er altijd weer die ene zwembroekronde en tja, de zonnebank was in die tijd nog niet echt ingeburgerd . . . . Nou dat had toch echt méér impact voor je bekendheid dan dat netwerken van tegenwoordig. Bij alle "overjarige" moeders van het dorp stond je nog maanden op het netvlies. Waar is het toch misgegaan met dat lijf . . . . ?
Het jaarlijkse carnaval kende voor onze vriendengroep maar één vaste agenda (die gewoon álle dagen bestreek), waarbij ook het Parochiehuis meermaals werd aangedaan. De polonaises gingen daar zelfs achter de bar langs en eindigden vaak pas op het toilet. Maar alles bleef er altijd keurig, want ja, met een koster achter de tap en je eigen vader in de boerenblaaskapel . . . . . Is daar de basis voor mijn zelfdiscipline dan al gelegd . . . . ?
Leuk dat je op een veel later moment vaak anders (en vaak ook veel relaxter) op je eerdere ervaringen terugkijkt. Zou dát nou die "levenservaring" zijn, waar men het altijd over heeft en die kennelijk nu ook bij mij al een beetje begint in te dalen??
Rest mij om alvast met u te proosten op het succes van onze jaarvergadering, de 19e: "Cheers !!"
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
N.B.: Over herinnering gesproken. "Cheers" ?? Zou Sam Malone daar dan straks nog achter de bar staan ook . . . ?
Als brave leerling (ja, het heeft echt bestaan) van de katholieke Agnesschool hadden wij op zondag catechismus-les op het bovenzaaltje van het Parochiehuis. Daar zat je dan in je korte broek, tussen de vrolijke meisjes met die mooie linten in hun haar, verlangend naar het "zonnige buiten" te staren, waar de kerkklok maar niet vooruit wilde gaan. Is daar het geloof in mezelf dan al begonnen . . . . ?
Elk jaar weer met het hele gezin naar de uitvoering van Cultuur Verheft, de plaatselijke toneelvereniging. Of met het halve gezin naar de uitvoering van St. Cecilia, de plaatselijke harmonie, die een vrij groot "Zwetsloot"-gehalte kende (de rest van het gezin speelde dus). Ik hoor de lach nóg door de zaal bulderen en ik zie het harmonievaandel nóg in de linkerhoek staan. Wat was het leven toen toch nog lekker voorspelbaar en overzichtelijk !! Is daar mijn liefde voor eenvoud dan al begonnen . . . . ?
Gestrikt door een plaatselijke schone werden mijn vriend Joost en ik elk jaar weer "moreel gechanteerd" om mee te lopen in de beide modeshows van die ene plaatselijke modewinkel (de rest was slechts "kledingzaak") van haar tante. Met alleen ons gezicht in de schmink paradeerden we parmantig over het gammele plankier, dat midden in het Parochiehuis verrezen was. Maar dan was er altijd weer die ene zwembroekronde en tja, de zonnebank was in die tijd nog niet echt ingeburgerd . . . . Nou dat had toch echt méér impact voor je bekendheid dan dat netwerken van tegenwoordig. Bij alle "overjarige" moeders van het dorp stond je nog maanden op het netvlies. Waar is het toch misgegaan met dat lijf . . . . ?
Het jaarlijkse carnaval kende voor onze vriendengroep maar één vaste agenda (die gewoon álle dagen bestreek), waarbij ook het Parochiehuis meermaals werd aangedaan. De polonaises gingen daar zelfs achter de bar langs en eindigden vaak pas op het toilet. Maar alles bleef er altijd keurig, want ja, met een koster achter de tap en je eigen vader in de boerenblaaskapel . . . . . Is daar de basis voor mijn zelfdiscipline dan al gelegd . . . . ?
Leuk dat je op een veel later moment vaak anders (en vaak ook veel relaxter) op je eerdere ervaringen terugkijkt. Zou dát nou die "levenservaring" zijn, waar men het altijd over heeft en die kennelijk nu ook bij mij al een beetje begint in te dalen??
Rest mij om alvast met u te proosten op het succes van onze jaarvergadering, de 19e: "Cheers !!"
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
N.B.: Over herinnering gesproken. "Cheers" ?? Zou Sam Malone daar dan straks nog achter de bar staan ook . . . ?
